Pagina's

19 november 2018

Andrea Camilleri - Net van bescherming



****

Hoera, Montalbano is terug! Sinds uitgeverij Prometheus het zeven jaar geleden voor bezien hield, bleef het stil rond de eigenzinnige Siciliaanse commissaris - een enkele verhalenbundel niet te na gesproken. Maar nu is hij dus écht terug, met een volwaardig boek, en wel bij zijn oude vertrouwde uitgever Serena Libri.

Net van bescherming is de vijfentwintigste Montalbano. Camilleri was tweeënnegentig toen hij dit boek schreef, of beter: dicteerde, want de man is zo goed als blind. 25 boeken, 92 jaar: redenen genoeg om te vrezen voor enige sleet op de formule. Maar niet getreurd: de vrees blijkt ongegrond. Camilleri is zelfs helemaal mee met de problemen van deze tijd.

Arme zee! Natuurlijk zou die van dat beetje vuilnis niet ernstig te lijden hebben in vergelijking met wat er dag in dag uit in terechtkwam: plastic, giftig afval, de overloop van het riool. Maar de zee had zeker meer geleden onder de duizenden en duizenden wanhopige lichamen van verdronken mensen die hadden gehoopt de Italiaanse kust te bereiken om te ontkomen aan oorlogen of om hun brood te kunnen verdienen.

En toch beginnen ook bij Montalbano de jaren te wegen. De jongelingen met hun vet coole taaltje en hun leven in een digitale wereld verbazen hem. "Ze waren in staat om hun aandacht tegelijkertijd op duizend verschillende prikkels te richten, muziek, beelden, woorden, geluiden, symbolen, klanken. Het leek of die kinderen alles met groot gemak konden opzuigen, misschien was dat alleen oppervlakkig zo, maar dan wel een enorm oppervlak, wereldwijd, het oppervlak van de hele aarde." Het stemt Montalbano niet somber, integendeel. "Diep van binnen dacht hij dat deze jongeren over honderd jaar misschien beter zouden zijn dan hoe mannen van zijn leeftijd waren."

Verder blijft Montalbano een meester in het naar zijn hand zetten van moeilijke situaties. Medestanders gunt hij graag een succesje, tegenstanders kunnen maar beter op hun hoede zijn voor zijn lepe trucjes. Wie goed of slecht is, hangt enkel af zijn rechtvaardigheidsgevoel. Een kleine misdadiger kan er soms goed vanaf komen, als er maar een andere, slechtere zondebok in de buurt is. Soms blijft de waarheid maar beter in het duister, zegt hij in de allerlaatste woorden van het boek.

Montalbano wordt wel eens de Italiaanse Maigret genoemd. De stijl is even sober, de plot even geraffineerd.  Maar Montalbano is beter omringd met opmerkelijke nevenfiguren, en er kan al eens gelachen worden. De hemel zij geprezen dat de gedoodverfde mevrouw Montalbano, de licht ontvlambare Livia, niet evenzeer op de achtergrond blijft als mevrouw Maigret.

Net van bescherming van Andrea Camilleri - originele titel La rete di protezione - verscheen bij Serena Libri in 2018, vertaald uit het Italiaans door Willy Hemelrijk.
293 blz, isbn 9789076270517

6 juni 2018

Carlo Lucarelli - Intrigo italiano



****

Carlo Lucarelli heeft al een indrukwekkend lijstje boeken geschreven, waarvan er af en toe ook eentje vertaald wordt, o.a. Guernica en Bijna blauw. Zijn schrijverscarrière (hij maakt ook tv) begon bijna dertig jaar geleden met een trilogie over de moeilijke jaren net na de oorlog. De voormalige partizanen en fascisten moeten op een of andere manier weer gaan samenleven. De hoofdfiguur uit die boeken komt nu terug in Intrigo italiano. Het is intussen 1953, maar het oorlogsverleden van commissaris De Luca is nog niet goed verteerd.

Vijf jaar eerder hadden ze hem met het oog op het proces op non-actief gesteld. De Unità van 15 juli 1948 had op het bureau gelegen van de rechter-commissaris die hem had ondervraagd, geopend op de tweede pagina waar de grote kop WIE IS COMMISSARIS DE LUCA van afspatte, boven zijn foto waarop hij zijn handen in de zakken van zijn mantel stak en zijn zwarte overhemd droeg
De Luca komt incognito in Bologna terecht om er de moord op een jonge vrouw te onderzoeken, geholpen door een jonge agent van de geheime dienst, Giannino. De echtgenoot van de dode vrouw, een professor, en hun zoontje blijken enkele maanden eerder om het leven te zijn gekomen bij een auto-ongeval. Of was het dan toch geen ongeval? De sporen leiden naar een Monsterkop met een misvormd gezicht. Maar wie is hij? En vooral, wie stuurt hem?

Lucarelli vat de sfeer in Italië begin jaren vijftig goed samen. De opkomst van de jazz, het moeizame aanpassen aan modernere tijden, het zoeken naar een nieuw politiek evenwicht. En voor De Luca persoonlijk: de strijd tegen een onbekende vijand. Mooie misdaadroman, vol suspens in een duister sfeertje.

Intrigo italiano van Carlo Lucarelli - originele titel Intrigo italiano. Il ritorno del commissario De Luca - verscheen bij Serena Libri in 2018, vertaald uit het Italiaans door Carolien Steenbergen.
243 blz, isbn 9789076270975

1 november 2017

Oktober in het kort

Patrick Conrad situeert zijn thrillers graag aan de rand van de samenleving: tussen junkies en hoeren, tussen versleten flikken en boekhouders in bruine kroegen. Dat wil wel eens botsen met de Antwerpse middenklasse, zoals de leraren en galerijhouders die Residentie Van Artevelde bevolken. Een gruwelijk verminkt lijk zorgt er voor opschudding.
(Uitgeverij Vrijdag, 2017,***)

Friedrich Dürrenmatt wordt tot de grote Zwitserse schrijvers van de twintigste eeuw gerekend. Uitgeverij Athenaeum bracht recent enkele werken van hem uit, waaronder De verdenking . Een doodzieke politiecommissaris verdenkt een dokter ervan een nazi-kamparts geweest te zijn, en waagt zich in het hol van de leeuw. Beklemmend boek.
(Athenaeum-Polak & Van Gennep, 2017, ****)

Een groot succes, want al in verschillende talen vertaald, is Het hart van het kwaad van de Italiaan Luca D'Andrea. Het boek heeft alles in zich om er een Hollywood-blockbuster van te maken: een Amerikaans hoofdpersonage, een spannende openingsscène, een oud moordmysterie, een de rangen sluitend bergdorp, een vleugje horror, en veel plotwendingen. Het verhaal dendert voorbij. Helaas is D'Andrea vergeten zijn personages wat diepgang mee te geven.
(Xander, 2017, ***)

Lijken in de kast van Francesco Recami is een vermakelijke misdaadroman, deel twee in een nieuwe serie. Lees hier de recensie.
(Serena Libri, 2017, ****)

Een aanrader in de categorie Tragikomedie is de reeks autobiografische romans van Joachim Meyerhoff, met eerder Wanneer wordt het eindelijk weer zoals het nooit is geweest en  Ach deze leegte, deze verschrikkelijke leegte. Het recent verschenen Amerika, eigenlijk het eerste deel van de trilogie, is iets minder boeiend dan de andere twee.
(Signatuur, 2017, ***)

Over Teruggeworpen van Donatella di Pietrantonio tot slot lees je hier later meer.
(Serena Libri, 2017, ***)

Jean Echenoz - De spionne



***

Ik ben al een tijdje verloren Echenoz-tijd aan het inhalen. Uitgeverij De Geus publiceerde al meerdere van zijn romans, maar tot voor kort had ik daar niet veel aandacht aan besteed. Nochtans zijn het aangename boekjes, geschreven in een typische stijl. Vooral een aantal biografieën over min of meer vergeten helden is het lezen waard: Hardlopen over Emil Zátopek, Ravel en Flitsen over de uitvinder Tesla.

Echenoz' laatste wapenfeit is De spionne, iets helemaal anders dan we van hem gewoon zijn. Om te beginnen telt het boek twee of drie maal zoveel pagina's. En hoewel eerdere werken ook eerder luchtig van toon zijn, gaat Echenoz nu resoluut voor de humor. Een parodie, aangevuld met een stevige portie kolder.

De spionne uit de titel weet niet eens dat ze tot spionne voorbestemd is, tot ze van straat wordt geplukt door een Franse bijna-gepensioneerde kolonel van de geheime dienst. Hij ziet in haar een geschikte agente om Noord-Korea binnen te dringen en enkele geheimen te ontfutselen. Alleen moet ze eerst nog wat murw worden gemaakt, en daar komt een aantal amateur-misdadigers bij kijken.

Wat volgt heeft veel weg van een deurenkomedie. Een beperkt aantal personages vormt een amalgaam van relaties. Een ooit-populaire liedjesschrijver, een ex-bankovervaller, een stel amateuristische boeven én hun vrouwen blijken allemaal op een of andere manier met elkaar in verbinding te staan.  De verbanden beginnen uit te kristalliseren wanneer de feitelijke missie in Noord-Korea eraan komt. Ook die verloopt niet zonder slag of stoot.

De stijl van Echenoz blijft overeind, maar verder is niets wat het lijkt in deze verrassende, humoristische roman.

De spionne van Jean Echenoz - originele titel Envoyée spéciale - verscheen bij De Geus in 2017, vertaald uit het Frans door Reintje Ghoos en Jan Pieter van der Sterre.
284 blz, isbn 9789044536324

Arne Dahl - Haat



****

Haat is het vierde en laatste deel in de Opcop-serie van Arne Dahl, die op zich een spin-off was van een reeks thrillers rond het Zweedse A-team. Dat team werd grotendeels geïntegreerd in het Europese, top-secret Opcop-team, een deel van Europol dat de grote georganiseerde misdaad moet aanpakken. Als Opcop-baas heeft Paul Hjelm drie boeken lang bloedstollende avonturen te verwerken gekregen, met ook nogal wat losse draadjes. Die moeten allemaal een gepast einde krijgen in Haat: de obscure activiteiten van een beveiligingsbedrijf, de moord op een Opcop-teamlid en de ontvoering van twee andere, de creatie van genetisch gemanipuleerde wereldleiders.

Dat alles krijgt zijn beslag in Haat. Zoals in veel van Dahls boeken begint Haat nogal verwarrend, met drones die vreemdelingen verdrijven van een onbewoond eiland, maar alles wordt uiteindelijk perfect duidelijk. Het geheel is misschien een beetje overdadig (geen wonder dat Hjelm zelf ook aan psychologische begeleiding toe is) maar alle verhaallijnen krijgen wel een passend einde. Dahl schrijft nog altijd de meest zinderende thrillers over grensoverschrijdende dreigingen. Met een vleugje humor bovendien.

Intussen is Dahl begonnen aan een nieuwe reeks rond twee speurders, Berger en Blom. Deel 1, Grensgebieden, ligt al in de winkel. Ik ben benieuwd.

Haat van Arne Dahl - originele titel Sista paret ut - verscheen bij De Geus in 2017, vertaald uit het Zweeds door Ron Bezemer.
535 blz, isbn 9789044535921